ओम्  देवा ह वै सत्त्रं निषेदुः  अग्निरिन्द्रः सोमो मखो विष्णुर्विश्वे देवा
अन्यत्रैवाश्विभ्याम्

१४/१/१/२

तेषां कुरुक्षेत्रं देवयजनमास  तस्मादाहुः कुरुक्षेत्रं देवानां
देवयजनमिति तस्माद्यत्र क्व च कुरुक्षेत्रस्य निगचति तदेव मन्यत इदम्
देवयजनमिति तद्धि देवानां देवयजनम्

१४/१/१/३

त आसत  श्रियं गचेम यशः स्यामान्नादाः स्यामेति तथो एवेमे सत्त्रमासते श्रियं
गचेम यशः स्यामान्नादाः स्यामेति

१४/१/१/४

ते होचुः यो नः श्रमेण तपसा श्रद्धया यैञेनाहुतिभिर्यज्ञस्योदृचम्
पूर्वोऽवगचात्स नः श्रेष्ठोऽसत्तदु नः सर्वेषां सहेति तथेति

१४/१/१/५

तद्विष्णुः प्रथमः प्राप  स देवानां श्रेष्ठोऽभवत्तस्मादाहुर्विष्णुर्देवानां
श्रेष्ठ इति

॥इति शतपथब्राह्मणे चतुर्दश काण्डम् समाप्तम्॥